Mijn naam is Lisa Brandenburg, en..
Tsja... eigenlijk is het zo moeilijk om te bedenken waar je moet beginnen bij een verhaaltje over jezelf..
Nouja, uuuhm, gewoon?! Bij het begin... 😜
Goed.. ,
Als jong meisje was ik al gek op dieren. Honden, katten, paarden, schapen, ik vond het helemaal gezellig. Toen ik op een gegeven moment mocht gaan kiezen wat voor opleiding ik wilde volgen, was de keuze om de opleiding tot dierenartsassistente te volgen snel gemaakt. Tijdens mijn opleiding ben ik gaan werken in een dierenasiel/pension. Daar werd ik, toen ik wist dat een achtergelaten hond echt niet meer opgehaald zou worden, opslag verliefd op Ares. Een jonge mechelse herder van zo'n 3 jaar. Een pup in het lichaam van een volwassen hond. Daar waar het in het begin allemaal soepel leek te gaan, sloeg zijn gedrag na een aantal weken langzaam om. Hij bleef super lief naar ons gezin, maar viel buiten op straat uit naar andere honden, mensen, auto's... eigenlijk naar alles wat bewoog. Na het zoeken van veel hulp/veel oefenen en trainen werd het gedrag wel een beetje beter, als ik bijvoorbeeld koekjes mee had, maar zonder koekjes was ik weer terug bij af.
Om jullie nog een klein beetje mee terug te nemen in de tijd; ik heb eigenlijk mijn hele leven in Burgum gewoond. Al ben ik er even een tijdje tussenuit geweest toen ik na mijn opleiding als dierenartsassistente in het Westen ben gaan werken in een grote roedel van zo'n 60-80 opvanghonden. Je kunt je voorstellen dat ik daar veel heb mogen zien en leren van het hondengedrag. Na ruim een half jaar in de roedel te hebben gewerkt, ben ik bij dezelfde werkgever aan de slag gegaan als hondengedragsdeskundige. Daar ben ik er achter gekomen hoe fijn het is als je mensen kunt helpen die problemen hebben met het gedrag van hun hond.
Weer even terug naar het stukje over Ares; na het verdiepen in en oefenen met de methode die gebruikt werd in de hondenopvang was ik al zoveel meer in balans met Ares voordat ik zelf ging werken in de hondenopvang. Ares knapte er uiteindelijk nog meer van op toen hij iedere dag mee mocht naar de roedel. De hele dag spelen met andere honden, wat een leven!
Toen ik op een gegeven moment een aanbod kreeg om weer te komen werken als dierenartsassistente in Friesland, begon dat toch wel heel erg te kriebelen. Ze zeggen altijd; Do kinst it famke wol ùt Fryslân helje, mar Fryslân net ùt it famke (je kunt het meisje wel uit Friesland halen, maar Friesland niet uit het meisje). Dat klopt in dit geval wel!
In de dierenartsenpraktijk zien we natuurlijk veel honden en daardoor ook veel eigenaren die tegen problemen aan lopen met hun hond(en). Zo is uiteindelijk het balletje gaan rollen en ben ik ook voor mezelf begonnen zodat ik er samen met jullie voor kan zorgen dat jullie, hondeneigenaren, weer 'Samen in Balans - Tegearre yn Balâns' komen met jullie hond(en).
Omdat iedere baas-hond combinatie anders is, heb ik me ook verdiept in verschillende technieken en werkwijzen. Zo kan ik inspelen op datgene wat jullie nodig hebben.
De afgelopen tijd hebben we veel klanten mogen helpen door middel van mond op mond reclame en via social media. Maar nu is het echt tijd om meer zichtbaarheid te gaan creëren zodat we nog meer hondeneigenaren kunnen gaan helpen en we jullie van te voren alvast een inkijkje kunnen geven in onze manier van werken.
Ik hoop dat dat via deze website lukt! Mochten jullie alsnog vragen hebben, schroom dan niet om een berichtje te sturen.
Tot ziens! Oant sjen!
Lisa Brandenburg
Samen in Balans - Tegearre yn Balâns
